Spiritueel Centrum

Een heilige ruimte voor iedereen

We wilden een ruimte creëren die 'heilig' zou zijn voor iedereen, religieus of niet-religieus. Het resultaat is een ontwerp dat universele waarden en symboliek van leven, tijd en menselijkheid weerspiegelt.

De kapel is een ruimte waar mensen samenkomen om na te denken over hun levensloop. Het gebroken concentrische patroon van de kapel symboliseert gefragmenteerde tijd, en discontinuïteit in onze levensweg. Het verbindt onze ervaring door natuur, licht en samenzijn.

Het centrum van de kapel vertegenwoordigt een enkele as in de ruimte die fungeert als een baken vanaf de snelweg en die wordt bezet door water, aarde en licht. Vanuit dit centrum echoën de concentrische muren uit in het landschap en creëren zo beschermde nissen, kleine zit- (en denk)plekken, processiepaden en tuinen.

Processie

De vorm van het gebouw maakt het samenkomen van mensen mogelijk, terwijl het ons tegelijkertijd losmaakt van het dagelijkse leven, alsof je een stap terug doet van een schilderij om te zien wat je hebt gemaakt. We wilden dat de ruimte op verschillende manieren aantrekkelijk zou zijn, in de loop van de tijd, in de seizoenen en door het landschap heen. We weerspiegelden de houding van de mens door de verticaliteit van de kapel.

De kapel is een complexe en steeds veranderende plaats die niet altijd gemakkelijk te begrijpen is of waarin een pad uitgestippeld kan worden, als een analogie van hoe wij door het leven gaan.

Symboliek

De meeste religies, levensfilosofieën en spirituele ideologieën hebben cirkels in hun symboliek. Men zou kunnen zeggen dat de cirkel de enige vorm is die de mensheid bindt, zowel in de symbolische betekenis (de eindeloze lijn, uitbreiding van het leven, eeuwigheid) als in de verwijzingen naar alles wat voor ons belangrijk is (trouwring, iris van het oog, onze planeet, de maan en de zon, onze bron van leven). Hierdoor weerspiegelen de gebroken cirkelvormen van de kapel zowel eenheid als verschillende perspectieven op hetzelfde.

Samenkomst

Op ons levenspad stevenen we vaak af op een onzichtbaar doel, maar zelden kunnen we er recht op af gaan. We zwerven door de periferie en langzaam komen we dichter bij een punt dat steeds in beweging blijft, en waar we nooit zullen aankomen. De kapel symboliseert deze beweging, de keuzes op onze levenspaden, de onderlinge verbondenheid van natuur, licht en water met onszelf.

Ingebed in de rand van het ravijn is de kapel een gloeiend baken voor autobestuurders, een ceremoniële plaats voor huwelijken, een park voor de buurtwandelaar, een evenement voor nachtelijke feestgangers, en een schepper van identiteit voor de buurt, en voor Toronto in zijn geheel.

De kapel is voorzien van een hangend kroonluchterorgel waarvoor Kegg Orgelbouwers werd geraadpleegd. Het is een hol ontwerp, waardoor de centrale leegte van de kapel door het centrum van het orgel kan lopen.

Duurzaamheid & ecologie

De structuur van de kapel bestaat uit halfronde betonnen muren. Deze dienen om de ruimtes van de kapel te creëren, maar ook om de erosie tegen te gaan, zodat de bovengrond van het ravijn niet wegspoelt, een probleem dat het gebied al decennia lang teistert.

Zo ontstaat een nieuw eco-gebied dat kan groeien en zich kan ontwikkelen met inheemse planten die anders geen kans zouden krijgen. Alle andere materialen van het gebouw zijn gemaakt van lokaal natuurlijk hout.

Alle verwarming, ventilatie en waterzuivering wordt ter plaatse en autonoom uitgevoerd. Deze innovaties spelen ook een rol in de symboliek en de sfeer van de site en het gebouw. Zo wordt het regenwater boven in het ravijn opgevangen en sijpelt het door kleine kanaaltjes die langs de paden lopen om het element water in de symbolische processie te laten opgaan. Ze irrigeren ook het landschap en zorgen voor een systeem dat erosie tegengaat.

De materialen zijn gekozen om het verstrijken van de tijd te laten zien, en om het gebouw een nieuwe betekenis te geven naarmate de wereld eromheen verandert. De massieve betonnen muren zullen de tand des tijds veel langer doorstaan dan de houten vloeren en radiale wanden, waardoor het gebouw in een verre toekomst een abstracte herinnering in het landschap kan worden.

De witte muren zullen, lang nadat de functie van dit gebouw is opgehouden te bestaan, het ravijn behoeden voor erosie, de ecosfeer beschermen en als een testament voor het menselijk samenzijn fungeren.